یک آیه از کتاب مزامیر

7.                 خروجش ازکرانة آسمان است و مدارش تا به کرانة دیگر، و هیچ چیز از حرارتش مستور نیست

یک آیه از کتاب مزامیر

8.                 و حال دانسته‌ام که خد.اوند ماشیح خود را می‌رهاند، از فلک قدس خود او را اجابت خواهد نمود، به قوت نجات‌بخش یمین خویش

یک آیه از کتاب مزامیر

7.                 و اما من کِرم هستم و انسان نی، عار آدمیان هستم و حقیر شمرده شدة قوم

یک آیه از کتاب مزامیر

3.                 من را با شریران و بدکاران مَکِش، که با همسایگان خود سخن صلح‌آمیز می‌گویند و آزار در دل ایشان است

یک آیه از کتاب مزامیر

14.            از مقام جلوس خویش نظر می‌افکند، بر جمیع ساکنان جهان